London Calling

Zondag 1 september 21:47

Lieve lezer,

We zijn nu in onze eerste stad: Londen, de hoofdstad van het Verenigd Koninkrijk, de stad die ik al jaren zo graag wilde bezoeken en het lievelingsland van Zackery! Ik schrijf nu vanaf mijn hotelkamer op de laptop. Ik deel een kamer met Rosanne en Hilary, de jongens de kamer hier tegenover. Het is echt prachtig hier, groot en mooi! Het weer kan wel wat beter, maar gelukkig zijn we goed voorbereid met onze spullen.

Gisteren hebben we wat rondgelopen met een kaart en het gebied rondom het hotel verkend. We lunchten in een gezellig zaakje dichtbij. Wij zaten aan een van de tafeltjes buiten, want de zon scheen op dat moment - nu hangen er dreigende wolken in de lucht. De mensen die er werkten waren vriendelijk en het was niet al te duur. Ik verwacht dat we daar wel vaker zullen eten in onze tijd hier in Londen. 's Avonds hebben we wat spelletjes gespeeld om elkaar beter te leren kennen, waarna we uitgeput op bed vielen.

En nog kort wat over vandaag: we hebben het hotel zelf verkend, wat geshopt bij in de buurt liggende zaakjes en op een terrasje gezeten. Daar hadden we internet, dus wij zaten met z'n allen daar te praten met de laptops. Zo was het ook mogelijk het eerste bericht te posten. Hilary heeft trouwens een oogje op een van de jonge pizzabezorgers, al zal ze het waarschijnlijk niet snel toegeven (ze praat wel continu over hem en stelt voor ook een keer pizza te bestellen). Ach ja, ik moet bekennen dat ik zoiets wel bij haar verwachtte, maar hopelijk niet in alle steden!

De lijst met steden is bekend bij de organisatoren. Doordat deze steden meedoen en zelf ook tieners de steden laten bezoeken zoals ons, is het mogelijk deze reis te houden. Wanneer wij dus Londen verlaten, komt er een andere groep - uit een ander land - onze kamers innemen. Helaas willen ze nog niet verklappen waar we heen gaan, dus het is afwachten. We zullen hier op z'n minst twee weken blijven, dat weet ik wel.

Oh! En ik vergeet bijna te zeggen dat ik aan het eind van de middag nog een potje gevoetbald heb met de jongens. Het was Zackery en Cedric tegen Kenneth en mij (voor een beetje eerlijke partijen en de twee beste vrienden - Kenneth en Zackery - te scheiden van elkaar). Ons team heeft natuurlijk gewonnen, al was het wel erg spannend tot het einde toe. Hilary en Rosanne waren in die tijd teruggegaan naar een zaakje waar ze allerlei leuke sieraden hadden gezien, zoals allerlei soorten kettingen en oorbellen die je niet zo vaak in Nederland tegen komt - niet mijn smaak, maar duidelijk wel van hun.

Nu ben ik doodop en ga ik slapen; morgen gaan we een aantal dingen bezoeken - nog geen idee wat precies - en zal onze vrije tijd krimpen, maar we waren toch niet van plan alle dagen te gaan winkelen, daar ben je zo klaar mee, ik tenminste.

Tot de volgende keer.

Liefs,